محصولات پتروشیمی

روند استقلال مستعمرات سفیدپوست بریتانیا در سال 1839 با گزارش دورهام آغاز شد. به دنبال مخالفت بریتانیا با اتحاد کانادا جنوبی و شمال کانادا که به شورش مسلحانه کانادا انجامید، پارلمان بریتانیا در سال 1840 طرحی را برای ادغام این دو منطقه تحت نام «استان کانادا» تصویب کرد. بریتانیا نیز در نوا اسکوشیا حکومتی مسؤول ایجاد کرد و این نوع حکومت به زودی در تمام مستعمرات آمریکای شمالی انگلستان معرفی شد. در سال 1867، پارلمان بریتانیا کانادا، نیوبرانزویک و نوا اسکوشیا را در طرحی برای ایجاد کنفدراسیونی به نام کانادا متحد کرد که می‌توانست به‌جز تصمیمات سیاست خارجی مستقل عمل کند. رویدادهای مشابهی در استرالیا و نیوزلند در اوایل قرن بیستم رخ داد

در دهه آخر قرن نوزدهم، تلاش ها برای ایجاد خودگردانی محلی در ایرلند افزایش یافت. ایرلند از سال 1800 تحت کنترل لندن بود و بین سالهای 1845 تا 1852 قحطی در این منطقه رخ داد که مقصر آن انگلستان بود و میلیون ها نفر را گرفت. نخست وزیر بریتانیا در آن زمان، ویلیام گلدستون، از دولت محلی ایرلند استقبال کرد و قصد داشت وضعیت مشابهی را در کانادا ایجاد کند، اما پارلمان با این امر موافقت نکرد. در واقع، اگرچه اگر این طرح تصویب می شد، ایرلند از خودمختاری کمتری نسبت به کانادا برخوردار می شد، اما در انگلستان این ترس وجود داشت که خودمختاری ایرلند استقلال آن کشور را به چالش بکشد و در نهایت منجر به فروپاشی امپراتوری شود. چند سال بعد، تلاش دیگری برای اعطای خودمختاری به ایرلند توسط پارلمان رد شد و تلاش سوم نیز به دلیل وقوع جنگ جهانی اول رها شد.

تاریخ بریتانیا با عبور اولین مهاجران از تنگه دوور و ورود به جزایر بریتانیا در هزاران سال پیش آغاز می شود. با کشف تعدادی ابزار سنگی و آثار سنگی در هابسبورگ در نورفولک، مشخص شد که بیش از هشت هزار سال پیش مردمان باستانی در سرزمینی که امروزه انگلستان نامیده می شود، زندگی می کردند. قدیمی ترین شواهد شناخته شده از انسان مدرن در شمال غربی اروپا، یک استخوان فک است که در سال 1927 در کنتسکاورن در دوون کشف شد. سن این فک در سال 2011 مورد ارزیابی مجدد قرار گرفت و حدود 41000 تا 44000 سال تخمین زده می شود.

مردم تا حدود 12000 سال پیش، یعنی تا پایان آخرین عصر یخبندان، پیوسته در این سرزمین سکونت داشتند. این منطقه شامل بقایای متعددی از دوران میان سنگی، نوسنگی و عصر برنز، از جمله استون هنج و آوبری است. ساکنان انگلستان عصر آهن و همچنین سایر مناطق بریتانیا در جنوب فورث، سلت بودند. این سلت ها به عنوان بریتانیایی شناخته می شوند. البته قبایل بلژیکی نیز در جنوب شرقی انگلستان زندگی می کردند. در سال 43 قبل از میلاد بریتانیا توسط جمهوری روم فتح شد. اگر چه بریتانیا تا زمان حمله یولیوس سزار به گال چندان شناخته شده نبود، اما صدها سال قبل توسط ملوانان کارتاژ و یونان کشف شده بود. یکی از اولین کاشفانی که سواحل بریتانیا و ایرلند را کشف کرد، مسافری به نام پیت یاس بود. پی تی اس از جزیره مارسی یا جزیره مارسی امروزی بود که در آن زمان مستعمرات یونانی در آن زندگی می کردند.

رومی ها تا قرن پنجم پس از میلاد بر دولت بریتانیا کنترل داشتند

پادشاهی متحده بریتانیای کبیر و ایرلند شمالی[1] (به انگلیسی: The United Kingdom of Great Britain and Northern Ireland)، که بریتانیا یا بریتانیا (بریتانیا) نیز نامیده می‌شود، یک کشور مستقل است و کشور بین قاره ای واقع در شمال واقع در غرب قاره اروپا. بریتانیا یکی از مهمترین بازیگران سیاست و اقتصاد جهانی و یکی از بزرگترین اقتصادهای جهان است. بریتانیا شامل انگلستان، اسکاتلند و ولز است که مجموعاً جزیره بریتانیای کبیر را تشکیل می دهند و ایرلند شمالی که در شمال شرقی جزیره ایرلند قرار دارد. لندن پایتخت و بزرگترین شهر بریتانیا و انگلستان است. بریتانیای کبیر از غرب و شمال توسط اقیانوس اطلس، از شرق با دریای شمال، از جنوب با کانال مانش و از غرب با دریای ایرلند احاطه شده است. مساحت بریتانیا 243610 کیلومتر مربع است و طبق برآورد سال 2022 نزدیک به 67 میلیون نفر جمعیت دارد.

نظام سیاسی بریتانیا یک نظام سلطنتی مشروطه مبتنی بر سیستم وست مینستر است که مرکز آن شهر لندن است. نظام سیاسی بریتانیا دارای شش نوع انتخابات است که اعضای پارلمان، کابینه، مقامات محلی، نمایندگان بریتانیا در اتحادیه اروپا، شهرداری ها و کمیسران پلیس را انتخاب می کنند. سه کشور اسکاتلند، ولز و ایرلند شمالی دولت‌های مستقل خود را دارند که با قدرت‌های مختلف در چهار پایتخت ادینبورگ، کاردیف و بلفاست اداره می‌شوند. اگرچه جزایر گرنزی، جرسی و مین وابسته به بریتانیا هستند، اما بخشی از آن نیستند.

پادشاهی بریتانیای کبیر با اتحاد دو پادشاهی مستقل به نام‌های اسکاتلند و انگلستان شکل گرفت. در سال 1707، دو پارلمان مستقل اسکاتلند و انگلستان تصمیم به ادغام و ایجاد پادشاهی بریتانیا بر اساس یک توافقنامه سیاسی به نام "پیمان اتحادیه انگلستان و اسکاتلند" گرفتند. در سال 1800، بر اساس توافقنامه و اقدامات دوجانبه پارلمان ایرلند، ایرلند با پادشاهی بریتانیای کبیر متحد شد و پادشاهی متحده بریتانیا و ایرلند تأسیس شد که تا زمان خروج ایرلند در سال 1922 وجود داشت. با جدا شدن بخش زیادی از ایرلند. ، نام رسمی آن که شامل چهار کشور انگلستان، ولز، اسکاتلند و ایرلند شمالی بود، در نهایت به پادشاهی متحده بریتانیای کبیر و ایرلند شمالی تغییر یافت. بریتانیا 14 قلمرو برون مرزی و 53 قلمرو مشترک المنافع دارد. این سرزمین ها بقایای امپراتوری بریتانیا هستند. این امپراتوری که بزرگترین امپراتوری تاریخ محسوب می شود، در اوج خود در قرن های 19 و 20 تقریباً یک چهارم زمین را تحت کنترل داشت. تاثیر استعمار بریتانیا را می توان در زبان انگلیسی، فرهنگ بریتانیا و سیستم های حقوقی مستعمرات سابق امپراتوری مشاهده کرد.

بریتانیا یک کشور توسعه یافته است و ششمین اقتصاد بزرگ جهان بر اساس تولید ناخالص داخلی و هشتمین اقتصاد بزرگ جهان بر اساس برابری قدرت خرید است. بریتانیا اولین کشور صنعتی جهان بود و در قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم یک ابرقدرت بی‌رقیب در سطح بین‌المللی به حساب می‌آمد. اعضای دائم شورای امنیت سازمان ملل از زمان تأسیس آن در سال 1946 دارای حق وتو بوده اند. این پادشاهی یکی از قدرت های برجسته تسلیحات هسته ای جهان است و از نظر هزینه های نظامی در رتبه چهارم جهان قرار دارد.

تفاوت واحدهای درسی بین رشته های خالص و کاربردی فقط بین 12 تا 18 واحد است (بسته به دانشگاه متفاوت است) و در بقیه واحدها (حدود 130 واحد) با یکدیگر مشترک هستند. واحدهای تئوری و عملی دو رشته تقریبا برابر است اما در پایان دوره کارشناسی دانشجویان رشته کاربردی باید پایان نامه ارائه دهند و دانشجویان رشته محض می توانند آن را به دلخواه انتخاب کنند.

شیمی محض فقط در مقطع کارشناسی است و دانشجویان کارشناسی ارشد و دکتری می توانند در هر یک از رشته های تخصصی شیمی تحصیل کنند.