دوره اول امپراتوری بریتانیا
در سال 1579، الیزابت اول همفری گیلبرت را مأمور کرد و او را به آمریکای شمالی فرستاد. [25] با این حال، زمانی که گیلبرت هنوز به آمریکا نرسیده بود، این مأموریت به دلایلی متوقف شد.
چند سال بعد، در سال 1583، تلاش های او تجدید شد و این بار با موفقیت به دنیای جدید رسید. گیلبرت در نیوفاندلند لنگر انداخت اما آن منطقه را خالی از سکنه یافت. او آن را قلمرو انگلستان نامید، اما قبل از بازگشت به کشورش درگذشت. والتر رالی، برادر ناتنی گیلبرت، توسط ملکه به عنوان جانشین وی انتخاب شد. این کشتی توسط ملکه الیزابت اول در سال 1584 به آمریکا فرستاده شد و در کارولینای شمالی فعلی لنگر انداخت. اما به دلیل مشکلات ارتباطی با انگلستان، این مأموریت به جایی نرسید.
در سال 1603، جیمز ششم، پادشاه اسکاتلند، به عنوان جیمز اول بر تخت انگلستان نشست. پس از برقراری روابط دوستانه با بزرگترین رقیب خود، سیاست انگلستان از حمله به مستعمرات کشورهای دیگر به تسخیر مستعمرات برای خود تغییر کرد.
بدین ترتیب امپراتوری بریتانیا در سالهای اولیه قرن هفدهم به وجود آمد. در این دوره انگلیسی ها پا به آمریکای شمالی گذاشتند و شرکت هایی را تاسیس کردند که وظیفه مدیریت مستعمرات خارج از کشور را داشتند که مهمترین آنها شرکت هند شرقی بود.
مورخان این دوره را تا از دست دادن «سیزده مستعمره» در جریان انقلاب آمریکا «دوره اول امپراتوری بریتانیا» می نامند.