محصولات پتروشیمی

شمش از انجماد فلز مذاب در قالب تولید می شود. تولید بلوک چندین هدف دارد:

قالب به گونه ای ساخته شده است که مذاب کاملا منجمد شده و ساختار کریستالی صحیحی تشکیل شود. این ساختار خواص فیزیکی ماده را تعیین می کند.

شکل و اندازه بلوک برای مراحل بعدی مهم است.

در نهایت قالب به گونه ای طراحی شده است که تلفات مذاب به حداقل برسد و شمش به راحتی از مذاب خارج شود. همانطور که مذاب دور ریخته می شود، این منجر به افزایش قیمت نهایی بلوک می شود.

اشکال مختلفی از طراحی قالب برای دستیابی به خواص مختلف وجود دارد. قالب را می توان با مذاب از بالا، افقی، زیر یا شیاردار پر کرد. ساختار آجدار با افزایش سطح تماس، انتقال حرارت را افزایش می دهد. قالب ها را می توان با ریخته گری ماسه ای (مانند چدن) یا روش های دیگر بسته به میزان انتقال حرارت مورد نیاز ساخت. برخی از اشکال برای جلوگیری از ایجاد ترک در قسمت خالی مخروطی هستند. ترک ها و سوراخ ها در شمش ها به دلیل تغییر حجم در طول انجماد یک جرم ثابت از مواد ایجاد می شوند. وجود این نقص در بلوک آن را بی فایده یا ذوب یا بازیافت می کند.

ساختار کریستالی مواد عمدتاً به انجماد و رسوب در مواد مذاب بستگی دارد. در طی فرآیند پر شدن قالب، فلز مذاب در دیواره سریعتر یخ می زند و باعث تشکیل ناحیه ستونی از دانه ها می شود که به سرعت خنک شدن مذاب و سرعت سرد شدن قالب بستگی دارد.

شمش قطعه ای تقریبا خالص است که طبق فرآیندهای دیگر به اشکال مختلف ریخته می شود.

به آنها اشکال کوچکتر فلزات با طول کمتر از 2 متر گفته می شود که به طور گسترده برای نمونه های طلا، مس، آلومینیوم و آزمایشگاه استفاده می شود.

سطح مقطع آن ذوزنقه ای است.

در ریخته گری به ریخته گری فلزی به شکل مناسب برای نورد یا آهنگری شمش می گویند.

در واقع شمش ها محصولات نیمه تمام هستند که در مراحل بعدی در فرآیندهای دیگر به قطعات ضروری تبدیل می شوند.

پلاتین در نهشته های آبرفتی به ویژه ذخایر نیکل یافت می شود و به عنوان محصول جانبی از معادن نیکل و مس به دست می آید. تولید جهانی پلاتین در سال 2010 حدود 192 تن بود که کمتر از یک سیزدهم تولید طلا در همان سال بود. حدود 77 درصد از این مقدار در آفریقای جنوبی تولید شده است. روسیه 13 درصد از تولید جهانی پلاتین را به خود اختصاص داده است و پس از آن کانادا، زیمبابوه و ایالات متحده قرار دارند.

معادن سنگ های آذرین بوچولد در آفریقای جنوبی دارای بیشترین تولید پلاتین و بزرگترین ذخایر پلاتین و سایر سنگ های گروه پلاتین در جهان هستند. معدن سنگ آذرین نیکل مس در نزدیکی شهر نوریلسک در روسیه و معدن نیکل حوضه سادبری در کانادا که در اثر برخورد شهاب سنگ ایجاد شده است، دو ذخایر بزرگ پلاتین دیگر هستند. سنگ معدن سادبری تنها حاوی نیم گرم پلاتین در هر تن است و حجم خالص بازیافت نیکل در این معادن، تولید پلاتین را مقرون به صرفه می کند. معادن کوچکتری نیز در ایالت های غربی آمریکا یافت می شود. معدنی در کلمبیا که حتی قبل از ورود اروپایی ها استخراج شده بود، همچنان به تولید خود ادامه می دهد.

اولین استفاده شناخته شده از پلاتین در تاریخ بشر به بومیان قاره آمریکا در کشور کنونی اکوادور برمی گردد که این فلز را از شن و ماسه رودخانه به دست می آوردند و از آلیاژ پلاتین و طلا برای ساختن زیورآلات استفاده می کردند.

ژولیوس سزار اسکالیگر، مردم شناس ایتالیایی، اولین اروپایی بود که وجود این فلز را در سال 1557 گزارش کرد.

او آن را فلز توصیف کرده بود.

"که نه آتش و نه هیچ ساز اسپانیایی نمی توانند آن را ذوب کنند".

این توصیف به نقطه ذوب بالای این فلز اشاره دارد. نقطه ذوب پلاتین 1768 درجه سانتیگراد و نقطه جوش 3825 درجه است.

پلاتین یکی از عناصر و فلزات شیمیایی است. عدد اتمی این عنصر 78 و مخفف آن Pt است. پلاتین یک فلز واسطه سفید-خاکستری، متراکم، رسانا و چکش خوار است و یکی از با ارزش ترین فلزات گرانبها به حساب می آید. نام این فلز از کلمه اسپانیایی Platina به معنای نقره کوچک گرفته شده است.

پلاتین کمترین واکنش پذیری را در بین تمام فلزات دارد و همچنین مقاومت بسیار بالایی در برابر خوردگی دارد و این ویژگی را حتی در محیط های بسیار گرم حفظ می کند. بیشتر کاربردهای پلاتین به دلیل همین ویژگی ها و خواص کاتالیزوری بالای آن است. رایج ترین کاربردهای پلاتین در ساخت مبدل های کاتالیزوری و جواهرات است. ابزارآزمایشگاهی ویژه، اتصالات و الکترودهای الکتریکی، تجهیزات پزشکی و دندانپزشکی، دستگاه های مقاوم در برابر خوردگی و زنگ زدگی، تجهیزات دما سنجی کوره های الکتریکی، پوشش راکت و سوخت جت از دیگر کاربردهای این فلز است.

پلاتین یکی از نادرترین عناصر در پوسته زمین است و غلظت آن تنها 5 قسمت در میلیارد است. پلاتین در طبیعت آزادانه وجود دارد و معمولاً همراه با سایر فلزات خانواده پلاتین یافت می شود. پالادیوم، روتنیم، رودیم، ایریدیم و اوسمیم. همه این 6 عنصر ویژگی های مشابهی دارند و عناصر بسیار کمیاب هستند.